Kom ik maandagmiddag thuis van de kapper, ligt er een brief met luchtpoststempel op de tafel. Er gaat geen lichtje bij me branden. Ik draai de enveloppe om en zie een adres in Australiƫ, er gaat nog steeds geen lichtje branden. Maar ondertussen brand ik natuurlijk wel van nieuwsgierigheid.
Heerlijk vind ik het om echte post te krijgen en te versturen en ik ga straks lekker aan de slag met een brief naar Jo en naar mijn vriendin in Wales want die heeft ook al veel te lang niets van mij vernomen. Ook stuur ik mijn dochter tegenwoordig regelmatig een kaartje, soms met een artikel erin dat ik gelezen heb en waarvan ik weet dat zij het zal waarderen, soms zomaar met wat ditjes en datjes.
Ik zou het heerlijk vinden om nog meer "ouderwetse" penvriendinnen te hebben om mee te schrijven, dus mocht iemand die behoefte ook hebben, laat het mij maar weten :-)