Poezenverdriet

Eind mei ontstapte onze krolse Layla, een hele nacht en een hele dag was ze foetsie. Tja, en dan kun je natuurlijk op je klompen aanvoelen dat zo'n uitstapje niet zonder gevolgen zal blijven. Heel langzaam zagen we haar uitdijen en na een beetje gereken, wisten we dat ze vorige week zo rond donderdag zou moeten bevallen. Donderdag kwam, maar nog helemaal niets (de week daarvoor had ze al een keer een vals alarm afgegeven) Vrijdag was het echter helemaal anders, Layla was anders en rond half 10 braken haar vliezen (jaja, ook bij poezen gebeurt dat gewoon) na een uur was er nog steeds niets onderweg. Ik toch maar even de dierenarts gebeld en die vertelde me dat het wel een hele dag kan duren.
Rond half 3 was het dan zo ver, de bevalling begon. Maar helaas, het eerste katje kwam levenloos ter wereld en was ook extreem klein.
Niet lang daarna kwam nummer 2, beduidend dikker en groter maar nog steeds klein, maar hij/zij deed het uitstekend. Toen kwam nummer 3 weer iets kleiner maar ook goed actief even later nummer 4!! Van haar/hem wist ik niet of het wel goed zou komen, ze/hij was erg klein, maar deed toch haar/zijn best. En toen begon moeders zich te poetsen en dacht ik dat het klaar was maar toen ik een kwartier later nog een keer in de doos keek lag daar nummer 5!!!! Volgens mij is zo'n groot nest eigenlijk te veel voor een eerste keer, maar ja, het was wel zo. Bij dit laatste katje had ik helemaal geen goed gevoel maar het leek allemaal goed te gaan en we gingen 's avonds met een gerust hart op koffievisite.

Helaas, toen we thuiskwamen was het poesje overleden. Nummer 4 leek het ook niet zo supergoed te doen en ik begon me echt een beetje zorgen te maken, terecht want ook zij overleefde het niet. De andere 2 poesjes leken het goed te doen, ze buitelden wat over elkaar heen en lieten van zich horen als moeders de doos verliet.

We moesten 's middags even een uurtje weg en tot onze grote verbazing en verdriet lag er weer een dood poesje in de doos. Ik mijn moeder bellen die direct vroeg of Layla wel genoeg melk had. Toen ik dat ging controleren, bleek dat haar tepels al weer helemaal klein waren en kon ik ook geen opgezette melkklieren meer voelen. Ik de dierenarts gebeld, het enige dat we nog konden proberen was kittenmelk. Daarnaast hebben we een warme lamp op de doos gezet want Layla raakte behoorlijk in de war en verliet steeds vaker de doos.
Al onze inspanning hebben helaas niet geholpen, gisterochtend was ook het laatste poesje overleden. Ik was in tranen, ik had me hier zo ontzettend op verheugd, 4 levende kittens en nu helemaal niets meer.

En Layla? Het is net alsof er nooit kittens zijn geweest, ze loopt niet te zoeken of te mauwen, het enige wat ze wil is extra aandacht (maar perzen zijn sowieso gek op aandacht) Ik heb nog een gesprek met de dierenarts hierover, want ik wil natuurlijk wel weten of het verantwoord is dat ze ooit nog weer een nestje krijgt. Zo niet, dan laten we haar steriliseren want een drama zoals afgelopen weekend wil ik niet nog een keer meemaken.