kaartje gescrapt

Zo heel af en toe komt er ook nog iets scrapperigs uit mijn vingers zoals dit kaartje

De materialen komen uit een minikit van Cards & Wishes de doily (kanten kleedje) komt van A.ction.

Hij is binnen

Ja hoor, vanmiddag lag hij op de mat. De moleskin voor de Round Robin Mini Notebook

Stelt nog niet zoveel voor hè? Maar hier mag ik dus op 5 pagina's mijn creativiteit los laten vervolgens gaat hij eind augustus naar haar en krijg ik haar noteboek, dan hebben we tot eind november begin december de tijd om het boekje voor elkaar in te vullen.

Eerst moet ik gaan bedenken wat ik met de buitenkant wil doen, ik twijfel heel erg tussen scrappen en iets met stof maar ik heb nog een poosje dus dat gaat helemaal goed komen. Ik heb er in ieder geval heel veel zin in.

Een beetje stil

Dat ben ik momenteel en ik wil wel bloggen maar weet ook niet zo goed hoe. Toen ik hier in februari kwam wonen, hoorden we dat onze overbuurman betrokken was bij een bedrijfsongeval in de Eemshaven en dat het er niet goed uitzag, helemaal niet goed. We verwachtten dan ook allemaal dat er een naar bericht zou volgen maar wonder boven wonder leek hij zich te herstellen. De verwondingen waren heel ernstig en hij zou een lange weg met veel ingrepen moeten gaan, maar alles was mogelijk, er moesten alleen geen complicaties onstaan. De afgelopen maanden verliepen met ups en downs maar de laatste tijd was men voorzichtig optimistisch en werd er over de grote operatie gesproken. Maar vorige week ging het opeens goed mis. Ik wil hier niet op de details ingaan maar na een paar zenuwslopende dagen voor mijn buurvrouw en haar familie is hij voor het weekend toch overleden.

Tja, en wat zeg je dan tegen je buurvrouw die bijna je eigen dochter had kunnen zijn en achterblijft met een klein jongetje van 2,5? Ik weet het niet. Elk woord van troost lijkt een cliché en niet voldoende. Er zijn geen woorden van troost of wijsheid die haar pijn en verdriet en boosheid kunnen verzachten of draaglijker maken. Het enige dat we kunnen doen is haar laten weten dat mocht ze ons op wat voor manier dan ook nodig hebben wij er als buren voor haar zullen zijn.

En hoewel ons eigen leven natuurlijk gewoon door gaat, ben ik af en toe een beetje stil. Ik heb mijn overbuurman nooit leren kennen en zijn jonge vrouw ken ik nog maar heel kort en nog helemaal niet goed. Maar mijn moeder is ook jonge weduwe geworden en bleef op haar 32e achter met 3 kinderen, ik weet wat het met haar heeft gedaan en dan gaat mijn hart uit naar deze jonge vrouw die een nieuwe weg moet vinden. Zoiets zou niet moeten mogen.

Een heel bijzonder kaartje

Zoals ik al eerder heb geschreven gaat Wim zijn moeder binnekort verhuizen. Dat houdt natuurlijk in dat ze bezig is met het uitzoeken en inpakken van spulletjes waaronder haar boeken. En terwijl ze daar mee bezig was, viel er een kaartje uit een van die boeken. En dat kaartje was aan MIJ gericht! Het was gestuurd door Annet, en ik schaam me diep, maar ik kan me geen Annet meer herinneren, dus ik heb ook geen idee van wie dit kaartje nou eigenlijk komt.

 Je begrijpt dat dit heel bizar is. Vanaf september 1974 t/m december 1979 hebben wij in deze straat op nummer 2 gewoond en Wim woonde toen met zijn ouders en broer in het huis waarin wij nu wonen, op nummer 6. Hoe dit kaartje in een boek van Wim zijn moeder terecht is gekomen is een raadsel. De enige logische verklaring die ik kan bedenken, is dat mijn moeder ooit een boek geleend heeft van Wim zijn moeder en dit kaartje als bladwijzer gebruikt heeft. Maar zowel mijn moeder als Wim zijn moeder kunnen zich niet herinneren dat ze elkaars boeken hebben geleend. Het blijft dus een beetje een mysterie maar leuk is het wel dat we na zo'n lange tijd een kaartje van mij bij Wim zijn moeder terugvinden.

Social Media

Jullie weten inmiddels allemaal dat ik gek ben op tastbare post, maar ook de Social Media van het internet omarm ik van harte. Ik heb via het WWW al een paar fijne echte en virtuele vriendschappen opgebouwd en af en toe kun je elkaar op die manier ook om hulp vragen of verrassen.

Een tijdje geleden plaatste zij via Twitter een oproepje voor de Superdierenplaatjes voor haar dochter. Nou zeg ik altijd ja op dat soort acties bij winkels ook al heb ik zelf geen kinderen meer die in de verzamelleeftijd zitten, maar ik ken altijd wel een vriendin of een kennis die een kindje heeft dat heeeeeel graag wat extra plaatjes zou willen hebben. Ik had een flinke stapel liggen en die heb ik dus heel snel naar de jongedame toegestuurd.
Een paar dagen later lag er een vrolijke gele enveloppe bij mij op de mat waar dit in zat

Een bedankje van Christel en Quinty, zo lief! Ik durf de thee bijna niet te drinken want het is rozenthee en ik ben gek op rozenthee en ja, op is op natuurlijk. Het hartje ga ik gebruiken voor een mini-album dat ik wil maken voor de man en mij en dat envelopje komt ook van pas. Ik ben er heel blij mee dames!

Een warme, wollige grannydeken

Hoewel ik hooguit twee squares per dag kan haken (soms push ik het naar drie) omdat ik anders teveel pijn in m'n arm heb, ben ik toch weer aan een deken van grannysquares begonnen. En ik zou willen dat hij al klaar was, want dit weer is ideaal om onder zo'n lekkere deken te kruipen.
 Op dit moment weet ik nog niet of ik hem zelf ga houden als hij klaar is of dat ik hem in de verkoop ga gooien. Op zich zijn die niet echt mijn kleuren, maar hij past goed bij mijn bank en hij wordt wel heel erg lekker warm.

Voorlopig hoef ik daar nog niet over na te denken want ik heb net 1 baan van 8 blokken aan elkaar genaaid en ik heb zeker 10 banen nodig, dus ik ben nog wel even zoet. Gelukkig haak ik met naald 6 dus het gaat redelijk vlot, ook al zijn het nooit meer dan 3 blokken per dag.

Rode Bessensiroop

Aan de zijkant van ons huis staan een paar rode bessenstruiken. Iedere keer nam ik me voor die rode bessen te gaan plukken en iedere keer kwam er niets van. Tot mijn moeder hier vorige week een middagje was. Ze pakte resoluut een kom en er was geen ontkomen meer aan; die bessen werden geplukt (de vogels hadden hun deel klaarblijkelijk ook al gehad)
Dit is waar ik mee eindigde

En toen moest ik natuurlijk aan de slag. Ik heb de bessen met een klein beetje water eerst een kwartier laten koken, tot alle besjes kapotgekookt waren

Daarna heb ik een schone theedoek in een vergiet gelegd en heb de bessen een hele middag laten uitlekken

Het resultaat was 1 liter sap, dit heb ik opgekookt met 750 gram rietsuiker

Toen een paar lege roséflessen goed omgespoeld met heet water en de sap overgegoten. Resultaat 1 liter en een klein beetje rode bessensap.

Het kleine beetje is inmiddels al op en ook de andere fles blijft niet lang meer vol. Voor mijn dochter had ik een klein koffiemelkflesje schoongemaakt en haar daar wat van de siroop in meegegeven. Volgend jaar toch maar wat eerder die bessen plukken zodat de oogst groter is en dan kan ik zulke kleine flesjes ook kado geven. Deze keer genieten we gewoon zelf van de siroop.

Postcrossing; de eerste kaart

Een tijdje geleden heb ik me aangemeld bij Poscrossing ik heb al eerder gezegd dat ik gek ben op de ouderwetse post en dit is natuurlijk een hele leuke manier om post te sturen en te krijgen. En gisteren lag dan de eerste kaart voor mij in de bus

Een kaartje uit Hawai zou je denken; ja en nee. Het is inderdaad een kaartje uit Hawai maar door een Nederlandse hier in Nederland verstuurd, wat ik natuurlijk supergrappig vindt, want ik zit natuurlijk niet te wachten op foto's van tulpen, klompen en windmolens uit Nederland.
Patricia, bedankt! En nu wachten op de volgende.

Kitsch???

Misschien wel, maar ik vind het gewoon leuk. Toen ik in maart een weekje met mijn moeder op Gran Canaria was, kocht de man voor mij bij de overbuurvrouw een mooie wilgenkrans (onvoorstelbaar wat die vrouw met takken doen kan) Een hele tijd hing hij au naturel aan de muur en dat was goed zo.

Tot ik op zekere dag bij De Entree kwam en daar prachtige rozenslingers zag liggen en direkt wist wat ik daar mee doen wou; dit dus

Ik geniet er elke keer dat ik door de achterdeur naar binnen moet weer van. Hoe lang de rozen het volhouden in de buitenatmosfeer weet ik niet, maar dat merken we vanzelf.

Voor en Na

Toen ik begin dit jaar bij de man in zou trekken, moest de woonkamer een flinke opknapbeurt hebben en nee, ik ben echt niet veeleisend, het was gewoon nodig. Een van de grootste klussen was het uitbreken van de schrootjes en achter de schrootjes zat een kast verborgen (nou ja, verborgen, ik heb als kind 2 deuren verderop gewoond, dus ik wist dat die kast er zat) Ik wilde de kast graag in het zicht hebben, maar wist nog niet precies wat ik er mee wilden, dus tot dit weekend zag de kast er zo uit (minus de twee plankjes)

Ja, ik weet het, kaal en saai. Nou is de woonkamer hoofdzakelijk grijs, wit en naturel,  maar ik kan niet goed zonder kleur (op mijn vorige blog heb je ooit eens kunnen lezen dat ik mijn hal oranje heb geverfd) Vorige week hebben we 2 planken gehaald die ik grijs geverfd heb en toen ik heb ik mijn gekleurde spulletjes in de kast gezet en nu ziet hij er dus zo uit

Ik zal hier zo nu en dan één van de items in de schijnwerpers zetten en het verhaal erachter vertellen. Het verhaal van de Zweedse kan kennen jullie inmiddels als (en wat is dat ding populair zeg, onvoorstelbaar!!!)

Ik ben blij met het beeje kleur want ik heb echt kleur nodig, hoe mooi ik de grijze en witte interieurs die ik in blogland tegenkom ook vind.

Aangenaam verrast en De Zweed

Was ik, toen ik net in mijn lijst met blogjes mijn eigen blog tegenkwam. Gisteren heb ik namelijk het blog van Tanja ontdekt en ik bleek haar 100e volgster te zijn, daarom heeft ze mij even in het zonnetje gezet. wat ik echt superlief van haar vind. Tanja, bleek mijn 25e volgster te zijn (ik heb nog even te gaan tot de 100) en ik wil jullie ook heel graag doorverwijzen naar haar mooie en persoonlijke blog Homemade. Lieve Tanja, bedankt voor dit zonnestraaltje. Tanja heeft ook een hele bijzondere give-away en ik kan je zeker aanraden om daar hier even meer over te lezen

Afgelopen woensdag hebben de man en ik een flying visit aan De Zweed gebracht. Man's moeder gaat binnenkort kleiner wonen en wil een kleinere eettafel, dus wilden wij wat voorbereidend werk doen en eens kijken wat de Zweed zoal in de aanbieding had. Tja, of dat nou zo verstandig was... leuke tafels genoeg en ik weet zeker dat we er volgende week 1 voor haar gaan halen. Maar er staan ook mooie bedden bij de Zweed en we zijn eigenlijk wel aan iets nieuws toe dus ik weet niet of het bij een tafel blijft.... En ja, dan loop je daar nog een beetje verder te neuzen en zie je die mooie kan die je vriendin op tafel had staan en waar je op slag verliefd op was, dus ja, die staat nu ook dus hier te pronken. Volgende week eens achter een bos bloemen aan om hem nog beter tot zijn recht te laten komen.